Artikel detail

Julien is een student Master Toegepaste Informatica aan de KULeuven. Hij heeft ondertussen al een meer dan mooi traject afgelegd. En zal waarschijnlijk zijn studies afronden in juni 2021. Hij staat dan voor een overgang naar een job. En daar heeft hij wel vragen bij.

Een verhaal dat inspireert!

De visuele beperking van Julien Benaouda (24) uit Roeselare hield hem niet tegen om de master-opleiding ‘Toegepaste Informatica’ aan de KU Leuven te volgen. Julien studeert weldra af en sprak met het SIHO over zijn aanpak en ervaringen tijdens zijn studietraject. Opleiding Julien is momenteel masterstudent ‘Toegepaste Informatica’ aan de KU Leuven en is blind van bij de geboorte.
Voor deze masteropleiding behaalde Julien reeds zijn bachelordiploma ‘Toegepaste Informatica’ aan Vives Kortrijk. Julien zijn keuze om verder te studeren stond al snel vast. ‘Ik wou na mijn bacheloropleiding graag het schakelprogramma proberen, onder het motto “Wie niet waagt, wie niet wint” en gewoon zien wat het geeft. Ik startte de opleiding toen ook als 21jarige, waarbij je al een stuk volwassener bent om assertief op te treden als er iets niet lukt.’
In het begin van het schakeljaar dacht Julien wel vaak aan stoppen. ‘De lat ligt veel hoger dan op de hogeschool, met heel zware wiskunde. Ik kan het nog altijd moeilijk geloven dat het mij uiteindelijk toch gaat lukken.’

Naast de groep leven

In het secundair onderwijs werden jongeren met een visuele beperking door de thuisbegeleidingsdiensten meermaals per jaar samengebracht om ervaringen te delen. Hierdoor heeft Julien ook veel vriendschappen met mensen met een visuele beperking gesloten. ‘Dat is super interessant, omdat je mensen ziet die al een stuk verder staan en je daardoor uitgedaagd wordt. Zij zijn ook de mensen die begrijpen welke problemen je ondervindt, terwijl dat bij de ziende maatschappij iets moeilijker is.’
“Ik had het gevoel dat ik naast de klasgroep leefde.
Julien geeft aan dat veel mensen met een visuele beperking het moeilijk vinden om bij de groep te horen in het middelbaar. ‘Ik had het gevoel dat ik naast de klasgroep leefde. Ik kon nooit mee uitgaan op vrijdag en bleef ook altijd over bij groepswerken. Het is jammer, maar ik weet dat ik de vrienden die ik nu nog altijd heb, ook voor 100% kan vertrouwen.’

“Ik heb vaak het gevoel dat ik me extra moet bewijzen.

Ook wordt Julien regelmatig geconfronteerd met vooroordelen. ‘Mensen denken vooraf vaak dat ik een last zal zijn voor een groepswerk, waardoor het moeilijker is om bij een groep betrokken te geraken. Ik heb vaak het gevoel dat ik me extra moet bewijzen, alvorens mensen mij een kans willen geven. Dat is een spijtige zaak.’

Ondersteuning

Julien maakt gebruik van uitleessoftware op zijn computer, wat de output omzet in spraak. Daarnaast heeft hij ook een brailleleesregel, wat hetgeen op het scherm omzet naar braille. Aangezien niet alle studiematerialen toegankelijk zijn voor Julien, doet hij vaak beroep op het omzetcentrum. ‘Zij zorgen er onder andere voor dat afbeeldingen worden uitgelegd en dat de wiskunde leesbaar is. Zo kunnen ze bijvoorbeeld ook grafieken afdrukken op zwelpapier waarop de getekende lijnen opzwellen, zodat deze voelbaar worden voor mij.’
Aan de universiteit heeft Julien ook het wiskundig programma ‘Latex’ leren kennen, waardoor hij de wiskunde perfect kan lezen. Op de hogeschool en universiteit deed Julien telkens beroep op examenfaciliteiten, zoals meer tijd, gebruik van eigen computer, mondelinge toelichtingen bij examens.

‘Ook heb ik altijd pedagogische hulp gekregen voor wiskundige vakken. Dit hield o.a. in dat een begeleider ondersteuning bood als de oefeningen erg visueel waren. Dit was voor mij een erg grote hulp.’

Extra uitdagingen door corona

De corona pandemie brengt ook voor mensen met een visuele beperking extra uitdagingen met zich mee. Mensen zijn nu meer weigerachtig om een arm te geven. ‘Als je naar de winkel gaat zie je de rij niet. Ook het nemen van de bus is minder evident in deze tijden, aangezien de bus vooraan niet meer opengaat en je het busnummer niet kan vragen.’

Zelfstandig leven op kot

Julien heeft altijd op kot gezeten, aangezien het praktischer is. Momenteel zit Julien in Leuven op een kot met omkadering. Dit houdt in dat hij een beroep kan doen op zijn medekotgenoten. ‘Zij hebben ervoor gekozen om een student met een functiebeperking te helpen. Zo begeleidden ze mij toen ik nieuw was naar de campus en de leslokalen, aangezien ik mijn weg toen nog niet kende in Leuven.’

“Ik wil niet afhankelijk zijn van anderen."

Ook hecht Julien erg veel belang aan zelfstandigheid. Het op kot gaan is voor hem een voorbereiding op het later zelfstandig wonen. ‘Je leert je integreren in een nieuwe maatschappij op die manier. Ik wil niet afhankelijk zijn van anderen. Het geeft ook een veel beter gevoel dat je iets zelfstandig kan doen en niet telkens een beroep moet doen op iemand.’

ICC Belgium

Julien is naast zijn studies ook nog aan het werk voor ICC Belgium als Event Director. Inclusion Creates Chances Belgium organiseert allerlei workshops omtrent het aanleren van vaardigheden voor mensen met een visuele beperking. ‘De combinatie is vaak druk, maar het weegt niet op tegen de voldoening die ik eruit haal. Je weet dat je mensen op die manier veel meer kansen geeft. Daar doe ik het voor.’

Overstap naar werk

Julien heeft ondertussen 3 stages achter de rug. Aangezien Julien weldra afstudeert, is hij ook al bezig met de overstap naar werk. Een overstap met gemengde gevoelens. ‘Ergens zie ik er tegenop, omdat ik bang ben dat het niet evident zal zijn een job te vinden. Vaak bots ik nog op vooroordelen zoals ‘mensen die blind zijn, staan mentaal ook achter’. Aan de andere kant, kijk ik ook wel echt uit naar een nieuwe uitdaging.’
Julien vermeldt in zijn CV dat hij blind is, maar drukt het bewust op een positieve manier uit. ‘Daardoor werk ik meer gestructureerd en ben ik minder snel afgeleid door allerlei visuele prikkels. Ook heb ik meer expertise inzake toegankelijkheid.’
Een ideale werkplaats is voor Julien een plek waar hij niet minderwaardig behandeld wordt omwille van zijn visuele beperking. Ook streeft hij naar een werkplaats waar er veel uitdagingen zijn, zowel technologisch, als op persoonlijk vlak. ‘Dat gevoel had ik bij mijn laatste stageplaats, ik hoop daar dan ook eventueel te mogen starten als ik afgestudeerd ben.’

“Ik wil niet minderwaardig behandeld worden."

Durf hulp vragen

Aan iemand in een gelijkaardige situatie als Julien, adviseert Julien om te doen waar je jezelf goed bij voelt en klaar voor bent. ‘Het is ook nooit slecht van iets te proberen. Als je iets probeert en het lukt niet, ga je achteraf ook geen spijt hebben. Probeer zoveel mogelijk ervaringen te verzamelen binnen uw netwerk. Geef ook op tijd aan wanneer iets niet lukt. Durf hulp vragen. Vraag tips. Communiceer openlijk. Moest ik dat niet gedaan hebben, zou ik nog niet staan waar ik nu sta.’